Tijdreizen met muziek

december 2024
Hart van IJsselland


Het is bijna eindejaar en de muzieklijsten worden weer opgemaakt. Mijn lijstje gaat over muzieknummers die niet klassiek zijn, muziek die niet vaak op een uitvaart gehoord wordt. Ik draaide ze op weg naar huis, als alles gezegd en gedaan is en niet alleen mijn auto, maar ook mijn gedachten hun weg naar huis moeten vinden. Ik draaide ze loeihard, om weer even te voelen hoe na een dal vol tranen, verdrietige voorbereidingen en knikkende knieën in de familiekamer, daarna in de afscheidsruimte dat moment losbarst dat zo sterk is. Dat moment dat de muziek begint en iedereen nog meer de verbinding voelt met degene die zij verloren hebben. Keihard gedraaid bij het indragen. Ingetogen na een intens levensverhaal. Omdat de tekst zo treffend is voor de overledene. Omdat de sluiers tussen ons en hen die zijn heengegaan, opklaren. We worden tijdreizigers, los van het heden en zijn voor even daar waar de ander is. Waar dat ook mag zijn. Of ik hoorde ze midden in de nacht, als er niemand op straat was en ik op weg ging na een melding van overlijden of als ik naar huis reed na de laatste verzorging.


De volgorde is willekeurig. Elk nummer is prachtig op zijn eigen manier. Tijdloos zijn ze en ik draai ze na jaren nog steeds op zijn tijd. Ze kunnen me nog even hard raken als toen. Net als de mensen waar ze over gingen.


Dire Straits, Brothers In Arms. As the battle raged high and though they did hurt me so bad,
in the fear and alarm you did not desert me, my brothers in arms… now the sun's gone to hell and the moon's riding high. Let me bid you farewell. Every man has to die.

Cher, If I Could Turn Back Time. If I could find a way, If I could take back the words that have hurt you, If I could reach the stars, I’d give them all to you.

Stromae, L’enfer. Over niet meer willen leven en eenzaamheid, terwijl we met zovelen zijn. (Een vertaling doet de schoonheid teniet.)

Rolling Stones, Angie. Oh, Angie, don't you weep, Oh, your kisses still taste sweet, I hate that sadness in your eyes, But Angie, Angie, Ain't it time we said goodbye?

Herman van Veen, Liefde van later. Als liefde zoveel jaar kan duren, dan moet het echt wel liefde zijn. Ondanks de vele, kille uren, de domme fouten en de pijn.

Disturbed, The Sound of Silence (prachtige, eigentijdse en rauwe versie) Hello darkness, my old friend, I've come to talk with you again. Because a vision softly creeping, left its seeds while I was sleeping. And the vision that was planted in my brain, still remains. Within the sound of silence.


Op mijn website en socials zijn de links naar deze playlist (spotify, youtube) te vinden. Er staat nog veel meer in, wat niet in deze column past. Laat mij weten welk nummer aan de lijst toegevoegd mag worden. En waarom.
En als u zich eenzaam voelt, in deze grijze, donkere dagen en lange nachten. Zet dan dat ene speciale nummer aan, misschien verdrijft dat voor even de sombere wolken.


Dit is de laatste column die in deze krant te vinden is. Dank u wel voor het lezen en voor de berichten die ik ontvangen mocht. Mijn columns zijn te lezen op de website van IJsselland Uitvaartzorg en als u ze graag per mail ontvangt, stuurt u dan een mail naar [email protected] Uw mailadres wordt alleen hiervoor gebruikt.