Selamat Jalan, 

Indisch Kind

Augustus 2022

Het is de warme zomeravond van 15 augustus, dat ik wacht op mijn moeder. We gaan naar de Indië Herdenking in Park Eekhout in Zwolle. Ieder jaar, met zeven zonnebloemen. De ouders van mijn moeder kwamen met de boot uit Nederlands-Indië, net als 300.000 anderen, naar Nederland om een nieuw leven op te bouwen en kort daarna werd zij geboren. 

Eenmaal aangekomen bij de herdenking zijn de zonnebloemen bijna bezweken door de warmte. Terwijl we wachten op de opening van de ceremonie en we de bloemen proberen te herschikken, denk ik terug aan een ander afscheid met zonnebloemen.

De gele bloemenzee licht fel op door de stralende zon die de aula van het crematorium verwarmd en verlicht. De oudste dochter loopt er langzaam langs en neemt plaats bij de microfoon. In haar handen de geschreven woorden voor haar vader.

"Onze begrafenisonderneemster.." begint zij voorzichtig. Je hoort aan haar stem dat ze moed verzamelt. Met grote ogen kijk ik haar verbaasd aan, niet zeker van wat nu komen gaat.

"..vroeg ons of we Wouter Muller kenden" ging zij verder. "Wij kenden deze meneer niet, maar toen ik hem opzocht vond ik een meneer die liedjes maakt over mensen die uit Nederlands-Indië naar Nederland kwamen. We weten niet veel van die tijd, mijn vader sprak er nooit over. Nu begin ik te begrijpen waarom."

Zij gaat verder. "Selamat Jalan, Indisch kind…

...Er gaat weer iemand van ons heen,

die nog onder de waringin

heeft gelegen,

op wie de tropenzon nog scheen,

maar die daar is verdreven

en naar Holland is gegaan

voor een heel nieuw bestaan

en een nieuw begin

voor een Indisch kind, Indisch kind".

Ze vertelt enkele verhalen die hij op het laatst wel gedeeld heeft, of die zij van anderen heeft gehoord. Er wordt geluisterd. Met een glimlach. Dan met die bekende stilte die meer zegt dan duizend woorden. En een traan. 

Ik kijk vlug rond of ik de enige ben die zichzelf voorstelt dat haar vader in het licht van de zon en met een glimlach naar haar staat te kijken vanaf de andere zijde. Het is zo ontroerend. Ze heeft het gevonden en ze heeft het begrepen. Ze heeft dat deel van haar vader gevonden en nu echt gezien. Zijn verhaal verteld. 

Het verhaal van dit indische kind, dat alsnog zijn rechtmatige plek in de familiegeschiedenis heeft gekregen. Selamat Jalan, goede reis. 🌻